Beata Radke – najdłużej poszukiwane dziecko w Polsce

Beata Radke zaginęła 14 kwietnia 1975 roku. Dzień ten, choć zaczynał się jak każdy inny, diametralnie zmienił życie rodziny Radke z Poznania. A to wszystko za sprawą niefortunnych zbiegów okoliczności…

14 kwietnia

Beatka miała 9 lat i uczęszczała na lekcje religii w salce katechetycznej przy ul. Pięknej. Choć dziewczynka znała tę trasę na pamięć, zawsze ktoś odprowadzał ją na miejsce. Niestety, tego dnia było zupełnie inaczej. Zdecydowano bowiem, że Beata pójdzie sama, ponieważ jej matka była umówiona do lekarza, a siostra rozchorowała się. Dziewczynka wyszła z domu około godziny 8:30 ubrana w brunatny płaszcz, niebieski beret oraz spodnie w biało-czarną kratę. Miała wrócić o godzinie 10:00, by zdążyć do szkoły na drugą zmianę. Pani Radke zaniepokoiła się, gdy po powrocie od lekarza nie zastała młodszej córki w domu. Niemal od razu zaczęła podejrzewać, że coś się stało…

Tata Beaty, Pan Henryk próbował zgłosić zaginięcie córki na najbliższym posterunku milicji, jednak funkcjonariusz zbył go, mówiąc, że dziewczynka na pewno „zasiedziała się” i wróci sama. Mężczyzna rozpoczął poszukiwania na własną rękę, milicjanci przyłączyli się dopiero następnego dnia.

Najpierw sprawdzono ogródki działkowe w Baranowie, dokąd Pan Henryk dzień przed zaginięciem córki wywiózł jej ukochanego psa. Podejrzewano, że dziewczynka chciała go odwiedzić. Co więcej, droga prowadząca do tej miejscowości była remontowana, więc obawiano się, że dziewczynka uległa jakiemuś wypadkowi. Później dokładnie przeczesano okoliczne lasy, jednak natknięto się tylko na dwa groby niemieckich żołnierzy. Po Beacie nie było ani śladu.

Czarna wołga

Koleżanka Beaty zeznała, że widziała ją rozmawiającą z dwoma mężczyznami poruszającymi się błękitną warszawą. Nie umiała jednak określić, czy wsiadła do auta, czy może została do niego wciągnięta. Uznano, że zeznania te są wiarygodne, ponieważ dziewczynka dokładnie opisała, w co Beata była ubrana tego dnia.

Inny świadek miał widzieć czarną wołgę jeżdżącą po Poznaniu w dniu zaginięcia Beaty, zapamiętał nawet numer rejestracyjny pojazdu. Okazało się, że kierowcą jest mężczyzna z Pucka, mający nazwisko niemal identyczne jak Beata. W przeszłości skazany był za czyny lubieżne, jednak według policji z zaginięciem Beaty nie mógł mieć nic wspólnego, ponieważ przedstawił niepodważalne alibi.

Rok później

Rok po zaginięciu Beaty uznano, sprawa może mieć motyw seksualny. Zatrzymano mężczyznę, który przyznał się do zabicia 9-latki, jednak podczas wizji lokalnej nie potrafił wyjaśnić, w jaki sposób doszło do zabójstwa i gdzie ukrył jej ciało. Później jednak cofnął swoje słowa, tłumacząc, że sprawę tę zna jedynie z gazet.

W tym samym czasie zatrzymano innego mężczyznę, którego podejrzewano o to, że zwabiał małe dziewczynki do lasu Dębieńskiego. Gdy milicjant zagroził, że za zabójstwo Beaty grozi nawet „szubienica”, zaczął zasłaniać się chorobą psychiczną. Policja nie posiadała żadnych dowodów w tej sprawie, więc nie postawiono mu żadnych zarzutów.

Na koniec

Minęło 48 lat od zaginięcia Beaty Radke. W 2011 roku Pan Henryk wystosował wniosek o uznanie jej za zmarłą. Sprawa dawno uległa przedawnieniu, tak więc sprawca (o ile jakiś był) nigdy nie poniesie konsekwencji za swoje czyny. Bliscy Beaty już nie żyją, nie doczekali się rozwiązania sprawy…