Każdego dnia ginie na całym świecie tysiące osób. Wielu umiera, inni zostają zabici, jeszcze inni postanawiają zerwać kontakty z rodziną. Co przeżywa rodzina, która nagle przestaje wiedzieć, co stało się z jej bliskim? Zaginięcie bliskiej osoby to wielka tragedia dla rodziny, to ogromne obciążenie psychiczne i wielka pustka w sercu.
Marlena, siostra Sebastiana Szczypiór, każdego dnia myśli o bracie. Wspomina chwile, gdy byli razem i smuci się z powodu jego nieobecności przy każdym ważnym wydarzeniu w rodzinie, tak jak np. jej ślub, w którym nie uczestniczył. Jak bardzo go wtedy brakowało. Siostra liczy się z tym, że może go już nie być na tym świecie, jednak cały czas ma nadzieje, a ona umiera jako ostatnia. Pomimo informacji jaką otrzymała o śmierci brata, ciągle wierzy, że jeszcze będzie miała możliwość powiedzieć do niego „Braciszku”. -To mój najukochańszy i jedyny brat!

Wyjazd

Sebastian wyjechał z Radomia w 1997 r. – Powodem decyzji opuszczenia ojczyzny był konflikt z prawem i w tamtych okolicznościach było to jedyne, sensowne rozwiązanie dla niego. Musiał zostać odizolowany od złego towarzystwa, z którym utrzymywał kontakt i przez które popadł w kłopoty – wyjaśnia.

Zaginiony był z rodziną w stałym kontakcie, ale dzwonił do domu przeważnie z budki telefonicznej. Ostatni raz Sebastian rozmawiał z mamą 11 marca 2005 r. – Powiedział, że właśnie wrócił z podróży i przebywa w Rzymie. Miał zadzwonić jeszcze wieczorem, jak załatwi sprawy. Niestety od tamtej pory już się nie odezwał.

Niepokój

Po dwóch miesiącach od kiedy Sebastian Szczypior przestał kontaktować się z rodziną, mama wraz z jego dziewczyną pojechały do Włoch, aby go odszukać. – Na początku szukały go w Ostia Antica, ponieważ przed zaginięciem tam mieszkał. Niestety jego znajomi twierdzili, że od dłuższego czasu go nie widzieli, że podobno wyjechał z Włoch.
Rodzinie zaginionego ta wersja od początku wydała się dziwna, ponieważ Sebastian był bardzo z nimi związany i nie wytrzymałby tak długo nie odzywając się.

Poszukiwania

Matka zaginionego postanowiła poszukać syna jeszcze w Rzymie, gdzie ponoć był widziany kilka dni przed jej przyjazdem. Niestety, i ta informacja się nie potwierdziła. Obie panie zwróciły się także o pomoc do Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Rzymie. Sprawą zajęła się pani Anna Wojtulewicz.

– Po dwóch tygodniach poszukiwań, mama postanowiła, że wraca do domu. Czekając na lotnisku na odlot otrzymała informację, że zabito Polaka w Rzymie, na Garbatelli. Zapisała sobie tę informację, lecz nie dopuszczała myśli, że to może być jej syn.

Jasnowidz

Po powrocie mamy Sebastiana do Polski, rodzina zdecydowała się poprosić o pomoc jasnowidza, który powiedział, że zaginiony odezwie się za 5 lat, ponieważ wyjechał za ocean. – Ta informacja uspokoiła całą rodzinę na jakiś czas, ale niestety za jakiś czas otrzymali informację, że jasnowidz który dał im nadzieję, jest oszustem, który wyciąga tylko pieniądze od rodzin zaginionych osób.

Przez ponad 3 lata rodzina Sebastiana nie otrzymała żadnej wiadomości w tej sprawie. O zaginięciu została poinformowana także policja włoska i polska.
Niestety, wszystkie próby odnalezienia go, okazały się bezskuteczne.

Siostra

Marlena postanowiła działać na własną rękę. Zaczęła szukać go, zakładając profile Sebastiana na społecznościowych stronach internetowych, zarówno włoskich jak i polskich. Okazało się to strzałem w dziesiątkę. Na początku otrzymywała wiele informacji i porad, gdzie powinna szukać brata, do kogo zwrócić się o pomoc, sugerowano, że może być bezdomny i błąka się gdzieś lub ukrywa.

Ten rodzaj rozpowszechniania informacji o zaginionych jest od dłuższego czasu wykorzystywany przez rodziny, ponieważ do pomocy rodzinie natychmiast angażuje się tysiące internautów, którzy naprawdę potrafią bardzo wiele zdziałać. Każdego dnia na naszą stronę Zaginieni przed Laty napływają nowe zgłoszenia od rodzin osób zaginionych. Z doświadczenia wiem, że nasi czytelnicy każde zaginięcie traktują bardzo poważnie, ale przede wszystkim robią wszystko, co w ich mocy, by najszybciej i najskuteczniej przynieść pomoc.

Nowy trop

Po jakimś czasie siostra otrzymała e-mail od mężczyzny, który podobno znał bardzo dobrze jej brata. Nie wiedziała kim był, ponieważ nie ujawnił personaliów. Napisał, że Sebastiana zabito w 2005 roku na Garbatelli, w ten dzień, kiedy mama wracała z Rzymu.
Według informacji uzyskanej od anonimowego znajomego, wynika że zaginionego zabili Rosjanie, z którymi robił „interesy”. – Mężczyzna ten zgodził się na kontakt telefoniczny. Podczas rozmowy podał kolejne szczegóły i brzmiał jakby był na miejscu tego morderstwa. A ciało Sebastiana podobno gdzieś zakopano lub wrzucono do Tybru.

Wiadomość ta wstrząsnęła mamą i siostrą, ponieważ do tej pory wierzyły, że Sebastian żyje i kiedyś się do nich odezwie. Marlena zaprzysięgła sobie, że nie spocznie na poszukiwaniach brata, dopóki nie odnajdzie go żywego lub martwego. Chce dowodów, a nie informacji, które wielokrotnie okazywały się nieprawdziwe.

Dlatego ponownie !

Chciałabym prosić ludzi dobrej woli, ponieważ wierzę, że jeszcze tacy mieszkają we Włoszech, o wskazanie miejsca, gdzie przebywa mój brat Sebastian Sczypior. Uważam, że jeżeli nie żyje, ma prawo do pogrzebu tu, w jego rodzinnym mieście. Jestem przekonana, że osoby z otoczenia brata dobrze wiedzą co się wtedy stało, ponieważ był znaną postacią wśród tam przebywających. Z mojej strony mogę zapewnić, że jakiekolwiek przekazane mi informacje posłużą tylko rodzinie.

11 marca 2005 r. w miejscowości Ostia koło Rzymu zaginął Sebastian Szczypior. Ma 195 cm wzrostu i niebieskie oczy. W dniu zaginięcia miał 30 lat.