Przed nami maluje się obraz zropaczonej starszej kobiety, matki dziecka, którego szuka od przeszło 30 lat. Nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie, jaki ból nosi w sercu. Chociaż, patrząc na nią widać, że ma jeszcze nadzieję na przyjście takiego dnia, w którym będzie jej dane spotkać się córką.
Cofnijmy się więc do przeszłości. W latach 90. życie nie wyglądało tak, jak dziś. Były inne perspektywy, a większość rzeczy była trudno dostępna, o możliwości wyjechania za granicę często można było tylko pomarzyć.

Bianka

Dzisiejszy artykuł dotyczy zaginionej 5 marca 1990 roku Bianki Roty. Była to piękna, ambitna i utalentowana 19-latka. Jej pasją był rzeźba, uczęszczała do liceum plastycznego w Zakopanem oraz na dodatkowe zajęcia artystyczne w domu kultury. Z tym też wiązała swoją przyszłość. Startowała na ASP w Warszawie. Była przebojowa i wyróżniała się na tle innych dziewczyn. Dlatego też nie ukrywała swojej znajomości z o wiele starszym mężczyzną, dobrze postawionym adwokatem. Często byli widywani razem, gdy przechadzali się po Zakopanem.

Mama Bianki nie pochwalała tej znajomości. To właśnie on zaproponował 19-letniej wówczas dziewczynie wyjazd na egzotyczną wycieczkę na Kubę. Dalekie wakacyjne podróże były wtedy poza zasięgiem większości osób. Która nastolatka potrafiłaby się oprzeć takiej propozycji?

Wakacje

Bianka poprosiła mamę, aby ta pozwoliła jej na wczasy ze znajomym. Zgodziła się pod warunkiem, że Bianka będzie zakwaterowana w osobnym pokoju, a następnie opłaciła jej wycieczkę.
W marcu 1990 roku 19-latka wyleciała na Kubę. Wyjazd organizowało biuro podróży Sport-Tourist. Grupa miała zostać przewieziona do hotelu, który znajdował w kurorcie Trinidad, znacznie oddalonym od stolicy Kuby, Hawany. Jednak zaraz po przylocie na miejsce, Bianka postanowiła nie podążać za resztą grupy, a udać się do polskiej ambasady, by prosić o pomoc w powrocie do kraju.


Co wydarzyło się w czasie lotu? Dlaczego Bianka nagle podjęła tak drastyczną decyzję? Czy była to kłótnia ze znajomym, czy strach przed nowym miejscem?
Nie udało się ustalić, co pchnęło ją do podjęcia takich kroków. Wiemy, że dziewczyna dotarła do ambasady, tam natomiast nie udzielono jej takiej pomocy, na jaką liczyła. Zamiast umożliwienia jej powrotu do Polski, ambasada pokierowała Biankę do autokaru, który odjeżdżał z inną grupą turystów w kierunku Trinidadu, gdzie miała zakwaterowanie.
Już następnego dnia, podczas zwiedzania kurortu, Bianka odłączyła się od grupy i ślad po niej zaginął. Zostało to oczywiście zauważone, ale niestety nikt nie podjął odpowiednich działań, by ustalić gdzie się oddaliła. Wycieczka dobiegła końca i grupa wróciła do Polski.

Zaginięcie

Nieświadoma niczego mama Bianki pojechała odebrać ją z dworca, gdyż lot powroty odbywał się przez Berlin, a stamtąd grupa wracała do Polski pociągiem. Ku zaskoczeniu mamy, zostały jej oddane tylko bagaże córki. Pilotka twierdziła, że Biance spodobało się życie na Kubie i dlatego została. Zrozpaczona mama nigdy nie otrzymała też wyjaśnień od znajomego córki.
Rozpoczęła się walka o prawdę. Mama Bianki już w maju 1990 roku, otrzymała wizę i wyjechała szukać córki na własną rękę. Nie mogła liczyć na pomoc policji ani w Polsce, ani na Kubie.

Poszukiwania

Na miejscu sytuacja okazała się być patowa. Nie znając języka, pokazywała mieszkańcom Hawany zdjęcia Bianki, starała opisać co się stało a także prosiła o każdą informację w sprawie córki. Nie udało się jej ustalić zbyt wiele. Lokalne władze ściśle kontrolowały matczyne poszukiwania i bardzo utrudniały sprawdzanie jakichkolwiek śladów. Z pomocą przyszli polscy studenci iberystyki na rezydencji w Hawanie. Mama Bianki dostała u nich schronienie, pomagali w rozwieszaniu plakatów. Niestety, Bianka jakby rozpłynęła się w powietrzu i do dziś nie wiemy, jaki los spotkał ją podczas wymarzonych wakacji na Kubie.