Po 68 latach od ich ślubu prawda na temat losów zaginionego męża została wyjawiona. Gdy mowa o 2 wojnie światowej i miłości, która kiełkowała w tak trudnych czasach, na myśl przychodzą heroiczne czyny wielu par.

Po 68 latach

Przykładem wielkiej miłości z czasów wojny stała się historia Peggy Harris. Kobieta, która sześć tygodni po swoim ślubie została wysłana do Europy, miała nigdy więcej nie nawiązać kontaktu ze swoim ukochanym. Dokładnie po 68 latach od ich ślubu, prawda na temat losów męża Peggy została wyjawiona…

Peggy, była piękną i utalentowaną kobietą. Pochodziła z Teksasu. Swoją przygodę w wojsku rozpoczęła, mając zaledwie 18 lat, jako mechanik instrumentów elektrycznych w bazie sił powietrznych Altus w Oklahomie. Warto dodać, że była w tym czasie jedyną kobietą w bazie!

Tata Billiego, a zarazem przełożony bohaterki tej historii, bardzo chciał, aby jego syn spotkał w swoim życiu kobietę o idealnym wyglądzie oraz pięknym umyśle. Postanowił nakłonić Peggy, aby napisała list do jego syna. Dziewczyna nie była zadowolona z tego pomysłu. Nie chciała jednak ignorować polecenia swojego szefa. W tamtych czasach mogło to oznaczać bardzo duże problemy. Po 68 latach

„W tym czasie pracowałam z ojcem mojego męża. Pisał listy do Billiego, opowiadając mu o mnie, a ja odmówiłam najpierw do niego napisania i podania mu mojego adresu”.

W końcu napisała, a niedługo potem zaczęła dostawać listy od adresata. Bała się jednak człowieka, który nigdy nie widział jej na oczy.
Sytuacja zmieniła się, gdy Billie wrócił z wojska do domu. Gdy drzwi samolotu otworzyły się, powiedział: „Cześć Peggy!”. Obawy zniknęły.
Peggy i Billie zakochali się i pobrali się na Florydzie 22 września 1943 r.

Wieczni Nowożeńcy po 68 latach

Zaledwie sześć tygodni po tym, jak Billie i Peggy pobrali się, mężczyzna został wysłany, by służyć jako pilot myśliwca w II wojnie światowej. Peggy została na miejscu, czekając i zastanawiając się, czy kiedykolwiek ponownie spotka się z mężem..

Po 68 latach

W latach czterdziestych XX wieku, żony żołnierzy były pozostawiane całkowicie same sobie. Często nie miały pojęcia, gdzie są ich mężowie, ani dokąd zmierzają. W innych wypadkach kazano im zachować te informacje dla siebie.

„Jego grupa została zabrana do Tallahassee. Podczas wezwania mężczyzn kazano żonom iść do domu i nikomu nie mówić, że ich mężowie zostali wysłani za granicę, dopóki nie dotrą bezpiecznie ”. Ale czy Billy kiedykolwiek wrócił bezpiecznie? Po 68 latach

Listy, które nigdy nie dostały odpowiedzi Po 68 latach

Przedstawiciele armii potwierdzili, że Billy faktycznie przybył bezpiecznie do Europy. Na tym jednak skończyły się wszelkie informacje na jego temat. Billy przestał wysyłać listy.

Choć Peggy i Billy na przez chwilę utrzymywali kontakt, gdy ten był w Europie, jednak bardzo szybko kolejne listy Peggy pozostały bez odpowiedzi ukochanego.

Życie żony żołnierza to niezwykle trudna rola. Nadzieja na spokój i bezpieczeństwo rodziny pojawia się równie szybko jak znika. Jak się z czasem okazało, Billy został wysłany do Wielkiej Brytanii, gdzie latał P-S1 Mustangiem przez kanał La Manche podczas wielu misji. Otrzymał wówczas kilka medali, a także nagrodę „Distinguished Flying Across”.

ch

Po 68 latach

Billy przeżył wiele udanych misji. W końcu Peggy otrzymała list od męża z dnia 8 lipca 1944 r., informujący ją, że dzięki licznym zasługom, Billie został uprawniony do powrotu do domu. Po 68 latach

Czas

Sam Billy miał jeszcze bardziej ekscytujące wieści dla Peggy. Podał jej termin udziału w powrocie na statku wojskowym zmierzającym do Stanów Zjednoczonych, który miał wypłynąć w ciągu zaledwie kilku dni!
Niestety ich radość była krótka. Jak wiadomo, ranni żołnierze otrzymywali priorytet, który nakazywał im natychmiastowy powrót do ojczyzny. W taki sposób Billy stracił swoje miejsce na statku powrotnym.

Na całe szczęście Billy doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że jego statek także wypłynie. Nie musiał czekać na to nawet kilku dni, tym bardziej tygodni.
Pomimo wiary w powrót łodzią wojskową Billego, małżeństwo nie wiedziało o tym, że los już teraz planuje mocną zmianę kursu w ich życiu.

Zaginiony

Peggy po kilku tygodniach dostała kolejny list. Ku jej zdziwieniu nie był on adresowany przez jej ukochanego ani też jednostkę wojskową, która mogłaby potwierdzić jego wypłynięcie w danym czasie.
Wręcz przeciwnie.
Telegraf informował Peggy o zniknięciu jej męża. Według amerykańskiego wojska Billy Harris oficjalnie „zaginął w akcji” od 7 lipca 1944 r.

Brak logiki

Chociaż ta wiadomość była dla Peggy druzgocąca, prędko uświadomiła sobie, że w telegramie coś jest nie tak…
Jak mąż Peggy mógł „Zaginąć w akcji” 7 lipca 1944 r, skoro drugi list, tym razem od swojego męża otrzymała z datą nadania 8 lipca 1944, w którym informował ją o swojej podróży do domu?
Jak ktokolwiek z wojska mógłby się pomylić w ten sposób? Peggy miała wtedy bardzo duży konflikt emocjonalny, którego nie mogła ostatecznie rozwiązać.

Diabeł tkwi w szczegółach

Jak się można domyślać Peggy nie potrzebowała dużo czasu na to, aby podjąć decyzję o konfrontacji z wojskiem. Była w pełni zdeterminowana, aby poznać prawdę na temat swojego męża. „Powiedziałem im, że mam odręczny list z 8 lipca, więc nie mógł zginąć 7 lipca.

“Nie wiedziałem, czy operator telegrafu popełnił błąd, czy był to błąd w wydziale wojennym”. Harris następnie otrzymała drugi telegram korygujący datę zaginięcia w akcji na 17 lipca 1944 r. Nie pomogło jej to w żaden sposób…

Praca kobiety

Peggy nie była osobą, która po prostu zakładała najgorsze i szła naprzód, ani też nie siedziała bezczynnie z boku, patrząc na rozwój dalszych spraw.
Należała do pokolenia kobiet, które wskoczyły na męską siłę roboczą. Udało im się utrzymać amerykańską gospodarkę, jednocześnie dbając o swoje rodziny.
Nawet nie myślała o poddaniu się!

„Ona może to zrobić”

Peggy, która w latach 40. XX wieku zaczęła działać jako kobieta-mechanik, była praktycznie dzieckiem plakatu dla postawy „We Can Do It” swojego pokolenia.
Miała pytania i była gotowa żądać odpowiedzi. Swoje pierwsze i najważniejsze pytanie skierowałaby do nikogo innego niż do wojska USA, począwszy od tego, gdzie był jej mąż.

Peggy prowadziła swoje własne śledztwo. W jego wyniku dostała od Naczelnej Kwatery Głównej w sprzymierzonej Francji informację, że porucznik Harris wrócił do Stanów Zjednoczonych na zasłużony urlop. Pomimo lepszej wersji wiadomości od poprzedniej, Peggy nadal nie była usatysfakcjonowana. Według przekazanych jej informacji Billy dotarł do domu. Jak to możliwe, skoro nie dał znać swojej żonie ani najbliższej rodzinie?

Skrzyżowane palce

Peggy nie mogła zignorować rzekomego zaginięcia swojego męża. Nie była też w stanie zrozumieć informacji na temat jego dotarcia do miejsca zamieszkania.
Kobieta postanowiła skontaktować się z Czerwonym Krzyżem, który mógł nakierować ją na niezidentyfikowanych żołnierzy, którzy postrzeleni przebywali za granicą.
„Powiedziano mi, żebym się nie martwiła, że mój mąż bez wątpienia był “przetwarzany” ”, być może w jakimś szpitalu wojskowym – dodaje Peggy.

Nie jest sam

W tym wszystkim Peggy na szczęście nie była sama. Rodzice Billa również mocno przeżyli stratę swojego syna i starali się być cały czas przy kobiecie. Po pewnym czasie doceniła ich starania.
„Rodzice Billa i ja postanowiliśmy uwierzyć, że wrócił do Stanów Zjednoczonych. Mieliśmy nadzieję, że gdzieś jest w szpitalu, a może po prostu nie wiedział, kim jest lub stracił pamięć. Słyszeliśmy o takich przypadkach. ”

Czy taka była prawda? Czy Bill stracił pamięć?

Czas zagrać ciężką piłką

Peggy skontaktowała się z kongresmenem Edem Gossettem z Waszyngtonu, który przesłał zapytanie do Kwatery Głównej Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Szwajcarii. Podczas gdy wszystkie niechlujne błędy wojska aż do tego momentu można ostatecznie przypisać konsekwencjom chaotycznego okresu w historii, nie ma miejsca na to, aby przytakiwać fałszywym raportom, które były wysyłane do kongresmena w tym czasie. Według nich i Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, porucznik Harris początkowo miał być zaginiony w akcji, potem zabity w akcji, a następnie ponownie zaginiony w akcji (jak można się domyślać, po uprzednim wstaniu z własnego grobu). Poza tym porucznik Harris miał być pochowany na kilku różnych cmentarzach, zanim potwierdzono, że szczątków Billego Harrisa nigdy nie odnaleziono.

Ground Zero

Nie można sobie wyobrazić kolejki górskiej emocji, których Peggy musiała doświadczać z jednej strony na drugą, walcząc w imię pamięci swojej prawdziwej miłości.
Ale w końcu, po pewnym dochodzeniu, Peggy w końcu dowiedziała się, że Bill nigdy nie wrócił do bazy po swojej ostatniej zaplanowanej misji, znad okupowanej przez nazistów północnej Francji, około 17 lipca 1944 r.

Nie była to wiadomość, której oczekiwała Peggy, lecz na tyle wiarygodna, iż mogła zostać przyjęta przez kobietę.

Trzymać światło włączone

Wojna zakończyła się w maju 1945 roku, a kiedy przyjaciele i rodzina ponownie spotkali się z najbliższymi, Peggy nadal czekała na powrót męża do domu.
W niektórych chwilach czekała z nadzieją; może gdzieś został ranny? Z pewnością nie było niespotykane, aby żołnierze, którzy odnieśli rany, stracili wspomnienia lub jednostki i zostali nazwani „zaginionymi”. W innych momentach Peggy nie była tak naiwna; nadal przygotowywała się na tragiczne wieści. Podczas gdy reszta świata zaczęła się leczyć i iść dalej, Peggy Harris czekała sama w ciemności.

Tajemniczy formularz rządowy

W 1948 r. Peggy Harris otrzymała formularz rządowy z prośbą o wskazanie, gdzie dokładnie leżą szczątki porucznika Billie Harris.
Wiadomość mogła znów pogrążyć kobietę, lecz ta kompletnie nie przejmując się formularzem, postanowiła znów wznowić swoje dochodzenie.
Zamiast siedzieć bezczynnie, Peggy znów postanowiła działać.

Świeży widok na sprawę

Lata mijały i choć determinacja Peggy, by znaleźć Billa, nigdy się nie rozproszyła, to ilość energii, którą była w stanie włożyć w to zadanie, zaczęła w końcu maleć.
W końcu pomoc w dalszych poszukiwaniach rozwiązania wieloletniej tajemnicy zaoferował Harvey Alton, siostrzeniec kobiety. Mężczyzna z pewnością miał dostęp do bardziej zaawansowanych technologii, możliwość finansowania, a nawet bardzo szczególny zestaw umiejętności nabytych w ciągu bardzo długiej kariery. Ponadto Harvey wniósł do sprawy coś niezwykle cennego – świeże spojrzenie na sprawę.

Ostatni rozdział

Dane armii amerykańskiej były zdezorganizowane, rozproszone i rozłożone na różne biurka w różnych departamentach. Jak już się dowiedzieliśmy, tylko dlatego, że informacje są pozyskiwane bezpośrednio od agencji rządowej, niekoniecznie oznacza, że są one dokładne. Mimo to, wiedząc, że gdzieś trzeba rozpocząć swoje działania, Harvey zadzwonił do Departamentu Rekordów Armii USA, aby zamówić kopię akt wojskowych jego kuzyna. Powiedziano mu, że minie około sześć miesięcy, zanim otrzyma swoją kopię.

Podczas gdy Harvey mógł przez chwilę założyć, że jego poszukiwania nie rozpoczęły się najlepiej, naprawdę wierzył, że telefon z Departamentu Rejestrów ostatecznie rozpocznie ostatni rozdział historii miłości Peggy. Ale kopie, które Harvey właśnie zamówił z aktami wojskowymi Billa, ostatecznie nie były tak istotne, jakby mogło się to wydawać.

Francuska wskazówka Vouleza-Vousa

Późniejsze, ważne odkrycie Harveya, nie zostało znalezione na skopiowanych stronach zapisów armii Billa. Poprzez błędy i niespójności na myśl nasuwało się pytanie: DLACZEGO departament rekordów miał dostęp do akt wojskowych Billa? Okazuje się, że Departament Rekordów Armii właśnie miał pod ręką świeżą kopię dokumentacji wojskowej Billa, ponieważ ktoś zamówił kopię na rok przed telefonem Harveya. Ale kto? I dlaczego?

Odpowiedzi za granicą

Na szczęście sierżant z personelu musiał mieć dobry dzień. Powiedział, że kopię dokumentacji wojskowej Billa w poprzednim roku zamówiła Francuzka. Przekazał nawet Peggy i Harveyowi imię i nazwisko kobiety oraz jej dane kontaktowe. Po 68 latach zastanawiania się, martwienia, przesłuchiwania, płaczu, zaprzeczania, akceptowania, trzymania się swoich wersji, odpuszczania, nadziei, modlitwy, ale przede wszystkim czekania, Peggy Harris w końcu poznała prawdę o losie swojego męża i bohatera.

Decydująca wersja

Bill zostaje pochowany na najsłynniejszym cmentarzu na świecie w Normandii we Francji, gdzie okrzyknięto go prawdziwym bohaterem. Co się z nim działo?
W lipcu 1944 r. Porucznik Bill Harris poleciał ostatnim lotem nad Francją. Bezpośrednio pod jego spiralnym samolotem znajdowali się mieszkańcy Les Ventes. Gdy szybował nad budynkami i domami miasta, Bill miał wyjątkowo jasny obraz życia, które ryzykował własnym, by chronić i służyć.

Okrzyknięty Bohater

Bill świadomie postanowił nadać priorytet życiu nieznajomych ponad swoje, decydując się na ich ochronę aż do ostatniego tchu. Celowo skierował wrogie samoloty z dala od miasta Les Ventes i jego mieszkańców. Gdy ludzie z Les Ventes patrzyli, jak samolot Billa znika w lesie, byli wdzięczni do końca swoich dni.

Po poznaniu heroicznego losu Billa, po 68 latach, Peggy została zaproszona do Normandii, aby uczcić heroizm męża. „Kobieta powiedziała, że ludzie w Normandii chcą zorganizować paradę i ceremonię, i zaprosiła nas do siebie. Powiedziała nam, żebyśmy ustalili datę, a my wybraliśmy Wielkanoc 2006 roku. ”

Długa droga do domu

Odwiedzając Normandię, Peggy nie mogła nie zauważyć nazwy głównej drogi w małym miasteczku Les Ventes, Place Billie D. Harris. Raz w roku członkowie miasta maszerują ulicą ku czci porucznika Billa Harrisa i robią to od 60 lat. Bohaterowie są wieczni. Nieustanne poszukiwanie prawdy przez Peggy jest świadectwem jej głębokiej miłości i niezachwianego zaangażowania w stosunku do męża. Po zaledwie sześciu tygodniach małżeństwa i 68 latach poszukiwań zaginionego męża, Peggy w końcu poznała prawdę.

Życie Billa zostało zapamiętane, a jego bohaterstwo uhonorowane na amerykańskiej ziemi i za granicą. Jego grób na amerykańskim cmentarzu w Normandii (a także na Memorial Hill) jest „najlepiej zdobionym grobem w całej Normandii”.

Autor: ZPL

Źródło: Jej mąż zniknął 6 tygodni po ślubie. Po 68 latach dowiedziała się prawdy (wszystko-o-wszystkim.life)

Żona dowiedziała się prawdy o zaginięciu męża po 68 latach (lelum.pl)

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!

Może zainteresować Cię również: Zaginiona Iwona Mogiła-Lisowska – Zaginieni Przed Laty