Każdego dnia ginie wiele osób. Dlaczego?

Każdego dnia ginie wiele osób. Dlaczego? Co roku Policja notuje prawe 20 tysięcy przypadków zaginięć. Statystycznie więcej mamy zaginionych mężczyzn niż kobiet, nastolatków niż dzieci (do 9 r.ż). 30% osób, odnajduje się w przeciągu pierwszych godzin, w przeciągu całego miesiąca, liczba wzrasta do 90%. Około 10% to zaginięcia, nazwijmy je „długoterminowe”.

Każdego dnia ginie wiele osób. Dlaczego?

Obserwując naszą stronę, wiecie, że przyczyniliśmy się do odnalezienia wielu osób, które były uważane za zaginionych przez dni, miesiące, a czasami długie lata. Z ogromnym zaangażowaniem śledzicie nas i wspieracie, bez Waszej bezcennej pomocy sami nie dalibyśmy rady. Wasze dobre serca nieustannie pokazują, że są gotowe zawsze do pomocy.

Bywa również, że zarzuca się nam szukanie osób, które nie chcą być odnalezione. Jeśli ktoś figuruje w bazie danych osób zaginionych, mamy prawo pomóc w poszukiwaniach rodzinie, jak i Policji. Mamy również pełne prawo na pisanie artykułów i rozprzestrzenianie wizerunku danej osoby. To jest jeden z głównych powodów, dla którego wymagamy, takiego potwierdzenia jak zgłoszenie zaginięcia na Policję.

Zaginięcie to sytuacja kryzysowa w wielu przypadkach może być zagrożone czyjeś życie. Rodziny w takiej chwili są bezradne. Przecież nikt nie jest przygotowany na zaginięcie bliskiej osoby. Bliscy doświadczają niewyobrażalnej rozpaczy, która zazwyczaj paraliżuje ich działania. Bez pomocy innych nie myślą wtedy racjonalnie. Wiele osób pod wpływem zaginięcia osoby bliskiej przeżywa kryzys załamania, nie potrafią się pogodzić, że nie mogą odnaleźć ukochanej osoby, gdy mijają tygodnie, miesiące i długie lata. Każdego dnia ginie wiele osób w różnym wieku i niezależnie od płci.

Każdego dnia ginie wiele osób nie zależnie od wieku

Wewnętrzne regulacje policji dzielą osoby zaginione na dwie grupy: pierwszej i drugiej kategorii. W pierwszej umieszczane są zaginięcia dzieci, osób starszych i chorych, w drugiej mieszczą się zaginięcia osób dorosłych, a nawet ponowne zaginięcia starszych dzieci (traktowane jako wielokrotne ucieczki). Przy zaginięciach pierwszej kategorii policjanci zobowiązani są do podjęcia określonych działań operacyjnych, przy zaginięciu zakwalifikowanym do drugiej kategorii wielokrotnie działanie policji ogranicza się jedynie do zarejestrowania zgłoszenia w policyjnej bazie osób zaginionych. W praktyce oznacza to, że nie podejmowane są aktywne poszukiwania osoby zaginionej, co zwiększa bezradność i frustrację rodziny osoby zaginionej, a przede wszystkim zmniejsza szanse odnalezienia osoby zaginionej. W tej sytuacji niezbędna jest pomoc organizacji, która kompleksowo zajmuje się problemem zaginięcia.

Każdego dnia ginie wiele osób. Dlaczego?

Zawsze na to pytanie odpowiadam tak samo: ile osób tyle różnych powodów. Jednak to średnio przekonuje ciekawskich, dlatego postanowiłam zebrać wszystkie swoje doświadczenia, jakie zdobyłam na tej stronie w przeciągu 3 lat i zrobić analizę. Oto kilka z nich:

Każdego dnia ginie wiele osób… Nieszczęśliwy wypadek

1. Czasami może być tak, że znajdziemy się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiedniej porze. Niebezpiecznie może być wszędzie, nawet na ulicy w biały dzień. Uwierzycie, że można zaginąć w centrum europejskiej stolicy, około godziny 12 w południe, kiedy to każdy wybiera się na lunch? Pamiętam doskonale tę historię, grupa młodych ludzi wybrała się coś zjeść. Nagle okazało się, że jednego z nich brakuje. Mimo szybkiej reakcji i poszukiwań chłopak zapadł się pod ziemie. Po dobie znaleźliśmy go w szpitalu. Zasłabł i uderzył głową w ruchome schody. Tłum sprawił, że koledzy nie zauważyli tego momentu. Ktoś jednak zgłosił to zajście do naszej redakcji. Finał tej historii szczęśliwy, choć kiedy przypominam sobie stres rodziców chłopaka i to jak bardzo było mi ich szkoda, to z tego miejsca apeluję: Uważajcie na siebie!

Imprezy, alkohol, narkotyki

2. Do tej trójki dołączyć jeszcze złą pogodę, samotną wyprawę do domu i wodę i na myśl przychodzi nam kilka historii, których finał nie był szczęśliwy. Do końca, w żadnej z nich nie wiemy, czy ofiary nie trafiły na kogoś, kto im zrobił krzywdę czy same sobie zaszkodziły.

Oczywiście alkohol jest dla wszystkich, jak i nocne wypady, jednak pamiętajcie: najbezpieczniej wraca się do domu w grupie i taksówką. Nawet najbardziej odpowiedzialna osoba, może wpakować się w tarapaty.

Przestępstwa

3. I tu możemy mówić o aresztowaniu przez Policję lub bycie jego ofiarą. Często zdarza się tak, że za granicami kraju ludzie zostają aresztowani. Mówiąc o szwedzkiej czy norweskiej Policji, wiemy, że nie ma ona obowiązku informowania rodziny. Osoby takie też niechętnie chcą dzwonić z takimi wiadomościami do najbliższych, bo zwyczajnie się wstydzą. Byłam świadkiem kilku takich historii, kiedy to nasi rodacy zostawali zatrzymani. Ciężko mi również było dotrzeć do tej informacji, gdyż Policja nie powinna mnie o tym informować, nawet kiedy występuje jako przedstawiciel rodziny za granicą.

Mówiąc o ofiarach przestępstw, do głowy momentalnie przychodzą brutalne zgwałcone i często zamordowane kobiety. Takich historii było też u nas kilka. Takie historie mrożą krew w żyłach.

Ucieczki

4. Często stosowane zachowanie obronne u nastolatków. Problemy w szkole, w domu, niespełniona miłość. Ile to takich historii przewija się na naszej tablicy w ciągu dnia. Najczęściej nastolatkowie znajdują się, kiedy zrobi się zimno i kiedy zgłodnieją, dorosłe życie przestaje się podobać, kiedy skończą się oszczędności.

Samobójstwa

5. Szczególnie nas dotykają te sprawy. Zwłaszcza kiedy słyszymy, że ta osoba przecież nigdy by tak nie zrobiła, bo była pełna życia. Czasami uśmiech może być tylko kamuflażem dla bólu, który czujemy. Dlatego tak ważna jest rozmowa. Umiejętność, która nabywamy jako pierwszą, nauczmy się to wykorzystywać.

Niepowodzenia

6. Często są one powodem zerwania kontaktów z rodziną. Zwłaszcza kiedy ktoś wyjeżdża w poszukiwania lepszego życia w innym kraju. Zdarza się, i to bardzo często, że początki są bardzo trudne. Czasami na tyle trudne, że traci się wszystko. Potem przychodzi wstyd, bo przecież zawiedliśmy. I uciekamy od możliwości rozmowy, boimy się reakcji. Potem już jest coraz gorzej, brniemy w to dalej. I nawet jeśli życie się ułożyło to, jak zadzwonić do kogoś po kilku miesiącach? Takich ludzi znajdowaliśmy w przytułkach dla bezdomnych. Byli też tacy, którzy założyli nowe rodziny i wiedli spokojne życie. Nigdy nie ocenialiśmy ich postawy, nauczyliśmy się empatii. I to jest też przecież nadzieja na szczęśliwe zakończenie dla innych .

Choroby psychiczne

7. Choroby psychiczne; pisałam kiedyś dla Was artykuł o syndromie paryskim. W mojej karierze spotkałam się z kilkoma takimi przypadkami, kiedy to osoba, całkiem zdrowa w momencie wyjazdu za granicę, nagle zaczęła dziwnie się zachowywać i mieć halucynacje. Niestety znam tylko jedną historię, która szczęśliwie zakończyła się w szpitalu psychiatrycznym. Inne nie zostały jeszcze rozwiązane lub finałem było samobójstwo. Jest to temat, który wyjątkowo mnie interesuje i wierze, że kiedyś będę mogła znaleźć rozwiązanie tej zagadki.

8. Są ludzie, którzy świadomie wybrali ucieczkę. Dlaczego? Problemy, długi… Jednak takich historii jest najmniej.

Autor: ZPL

Źródło: Dlaczego ludzie giną bez wieści? – Poszukiwawcze Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (popr.com.pl)

Bez śladu…: Dlaczego ludzie giną bez wieści? (bezsladu.blogspot.com)

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!

Może zainteresować Cię również: Szymon, chłopiec, który po 2 latach odzyskał imię – Zaginieni Przed Laty