Panamskie wzgórze ukryło tajemnicę okrutnej śmierci dwóch młodych dziewczyn.
21-letnia Kris Kremers i jej o rok starsza koleżanka Lisanne Froon pojechały do Panamy tylko na kilka tygodni. Miały pracować z dziećmi w niedużym i malowniczym Boquete na zachodzie kraju i przy okazji szkolić swój hiszpański.
Panamskie wzgórze
Tajemnicze zaginięcie i śmierć w Panamie dwóch młodych turystek od lat jest powodem różnych spekulacji. Dwie Holenderki wyruszyły na górską wyprawę, z której nigdy nie wróciły…
Na początku swojej panamskiej przygody dziewczyny postanowiły sprawdzić lokalną turystyczną atrakcję – podejście trasą nazywaną “Pianista” na tzw. kontynentalny dział wodny. Jak zachwalają przewodniki, w pogodny dzień z wysokości można zobaczyć z jednej strony Pacyfik, z drugiej Morze Karaibskie, a po drodze nacieszyć oko dziką przyrodą. Szlak ma być umiarkowanie trudny, a wspinaczka powinna zająć ok. 4-5 godzin. Kris i Lisanne wyruszyły na “Pianistę” ze swojego hotelu 1 kwietnia 2014 roku i nigdy do niego już nie wróciły. Towarzyszył im pies Blue, który powrócił do hostelu.
Panamskie wzgórze: Poszukiwania
Pierwsze poszukiwania turystek nic nie dały. Przełom nastąpił kilka tygodni później, gdy na brzegu przebiegającej przez okolicę rzeki Indianie znaleźli plecak dziewczyn. Jego zawartość: 83$, paszport Lisanne Froon, dwie pary tanich okularów przeciwsłonecznych, dwa biustonosze, aparat fotograficzny i dwa telefony komórkowe. Wszystko ładnie uporządkowane i w dobrym stanie, jak na 72 dni tropikalnych deszczy, wysokiej wilgotności i palących upałów. Wszczęto poszukiwania tego terenu 16 czerwca 2004 roku i dokonano masakrycznego odkrycia.
W pobliżu plecaka nieopodal za drzewem znajdował się but, w którym tkwiła ludzka stopa i kość ludzkiej miednicy… Skoro odnaleziono ludzką stopę i fragment kości miednicy, stwierdzono, że jedna z zaginionych kobiet musi już nie żyć. Rodziło się pytanie, jak zaginionym udało się dotrzeć tak daleko? Miejsce odnalezienia plecaka i szczątków to Altos Romeros – przynajmniej dzień drogi od Boquete.
Z powodu pogorszenia się pogody do pomocy w poszukiwaniach wezwani zostali Indianie. Odnaleźli oni na skale starannie ułożone spodenki Kris oraz niebieski but. A także inne ludzkie kości należące zarówno do Lisanne, jak i Kris. Z 206 kości, z jakich składa się szkielet ludzki znaleziono tylko 28 kości Lisanne (w tym dwie długie złączone ze skórą – po czterech miesiącach od zaginięcia!) i tylko dwie należały do Kris. Lisanne i Kris zostawiły należące do nich rzeczy w hostelu, zatem planowały wrócić. Co poszło nie tak?
Panamskie wzgórze
Kości.
Dziwne było to, że stopa Lisanne została odcięta przy kostce i pozostawiona w bucie. Niektóre odnalezione kości Lisanne wciąż były pokryte tkanką, natomiast kości Kris nie. Kości Kris były wybielone fosforem. Jedna z hipotez stanowiła, iż ktoś mógł użyć chemikaliów tak zwanych użyźniaczy na szczątkach, aby się ich pozbyć. Analiza również wykazała, że kości nie nosiły śladów cięcia czy innego rodzaju urazów np. ugryzień przez zwierzęta.
Kolejną zagadką był aparat fotograficzny, którego bateria była niemal pełna. I zdjęcia. Dzięki zdjęciom ustalono, że Lisanne i Kris były na El Mirador na szlaku El Pianista już 1 kwietnia – dotarły na szczyt Continental Divide w dniu, w którym zaginęły około godziny 1 p.m. O godzinie 2 p.m. Kris zrobiła sobie zdjęcie w quebrada (wąwozie). Potem w baranca (wąwóz o bardziej stromych ścianach). Miejsca zdradliwe deszczową porą. Aby dotrzeć do miejsca, w którym odnaleziono ich kości, dziewczęta musiały przejść przez pięć wąwozów (queberas/barrancas) i przekroczyć trzy rzeki.
88 fotografii
Panamskie wzgórze
Przez 7 dni aparat dziewcząt był uśpiony, aż tu 8 kwietnia o godzinie 1:00 w nocy zostały zrobione dwa zdjęcia. Na pierwszym widać krzaki poniżej skały. Na drugim wierzchołek skały z dwoma kijkami, każdy z nich z małym kawałkiem czerwonej plastikowej folii i dwoma opakowaniami po gumie do żucia. Włączony aparat robił zdjęcia jeszcze przez 3 godziny – łącznie 88 fotografii, na których widać tylko mrok. Ciemność. Żadnych zdjęć ścieżek, napotkanych zwierząt czy ludzi. Może dziewczyny używały flesza, by oświetlić sobie drogę? Z drugiej strony flesz powoduje krótkotrwałą ślepotę i nie sprzyja przyzwyczajeniu się wzroku do ciemności. Być może próbowały zwrócić uwagę ekipy poszukiwawczej w dżungli.
Dziewczęta były zatem o godzinie 1 p.m. na Continental Divide. Świadkowie twierdzili jednak inaczej. Kobieta w szkole języka hiszpańskiego, do której Lisanne i Kris uczęszczały, przysięgała, że o tej godzinie były w szkole. Lokalny przewodnik twierdził, że widział je w Boquete pomiędzy 2:00 a 2:15 p.m. Inny mężczyzna widział je pomiędzy 2:30 a 3:00. Być może tych pięcioro świadków widziało Lisanne i Kris dzień wcześniej.
Godzina 4:30
1 kwietnia 2014 roku – Lisanne i Kris dzwonią pod numer 112 po raz pierwszy. Po raz drugi 20 minut później. Obszar, w którym zostały znalezione ich kości, znajdował się przynajmniej 12 godzin drogi od El Mirador, zatem musiały być daleko od tego obszaru. Od tej pory one (albo ktoś) próbował używać ich telefonów 88 razy. Aż do 11 kwietnia 2014 roku. 11 prób dzwonienia pod numer alarmowy, 77 włączania i wyłączania, by sprawdzić, czy telefony jeszcze działają. 5 kwietnia telefon Kris został włączony kilka razy, ale nie podano prawidłowego kodu sim. Czyżby telefonu używała osoba trzecia? Nie wiadomo. Nie było żadnych smsów od Kris i Lisanne, nawet do ukochanych rodziców. W każdym razie 3 kwietnia miała miejsce ostatnia próba połączenia się z numerem alarmowym, 11 kwietnia telefon Kris został włączony po raz ostatni.
Wiele pytań bez odpowiedzi
Zapewne nigdy się tego nie dowiemy. Kości dziewcząt nie nosiły śladów urazów. Nie było śladów krwi na ich ubraniach. Nadto dżungla, po której się poruszały, obfitowała w niebezpieczne zwierzęta: węże, pumy, pantery. Rzeki też były niebezpieczne np. Rio Culebre. Czy Lisanne i Kris poszły w złym kierunku? Czemu nie zawróciły? Czemu nie oznaczyły szlaku? A może ktoś trzeci im towarzyszył? 1 kwietnia 2014 roku w dniu zaginięcia dziewcząt dzień był słoneczny; wąwozy były suche. Może rzeczywiście Lisanne i Kris zboczyły ze szlaku?
- Dalsze pytania: Czemu odnaleziono tak mało kości?
Gdzie jest ich reszta? - Czemu Lisanne i Kris nie pozostawiły żadnego znaku, że potrzebują pomocy np. napisu na drzewie?
- Dlaczego nie pisały smsów do rodziców?
- Co oznaczają dwa ostatnie zdjęcia, na których coś widać?
- Czemu Kris zdjęła spodenki?
- Dlaczego biustonosze dziewcząt zostały włożone do plecaka?
- Czemu spodenki Kris zostały starannie ułożone ?
Pytania można mnożyć.
W lutym 2015 roku pojawiła się hipoteza, iż dziewczęta mogły spaść z klifu o wysokości 30-40 metrów. W takim układzie nie należy brać pod uwagę działania osoby trzeciej. Oceniając po ostatniej próbie włączenia telefonu należącego do Holenderek, którą opisał amerykański serwis, co najmniej jednej z nich udało się przetrwać w panamskiej głuszy 10 dni.
Zastanawia mnie jedno – zdjęcie kijków owiniętych folią. Nikt o tym nie pisze. A moim zdaniem to swoisty ślad, trop, który miał ułatwić poszukiwania. Zapewne zostawiała go któraś z dziewcząt, ta, która przeżyła…..
Autor: ZPL
Źródło: Wirtualna Polska – Wszystko co ważne – www.wp.pl
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco, zapraszamy do naszego serwisu ponownie! Jeśli. Dlatego
Może zainteresować Cię również: Samobójca odzyskał swoje imię dzięki internautom – Zaginieni Przed Laty