Wiele osób zastanawia co sprawia, że człowiek decyduje się zabić. Czym kieruje się sprawca i dlaczego popełnia tak okrutny czyn?
Poznanie motywu, którym kierowała się osoba dokonująca zabójstwa jest niezwykle ważne i pomocne dla organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Dzięki takiej klasyfikacji zabójców można dowiedzieć się m.in. o ich sposobie traktowania ofiary bądź cechach charakteru.
Motyw na tle seksualnym: sprawcami są zazwyczaj osoby, które z dzieciństwa wyniosły agresywne wzorce zachowań, a w ich domu panowała negatywna, napięta atmosfera. Mogą to być ludzie niespełnieni seksualnie, których nie będzie satysfakcjonować samo wykorzystanie ofiary – ulgę odczują dopiero po dokonaniu zabójstwa. Pośród otoczenia wydają się być nieśmiali, z niskim poczuciem własnej wartości. Najczęściej są to psychopaci o skłonnościach sadystycznych. W Polsce roczna liczba zabójstw o podłożu seksualnym nie przekracza 50.
Motyw ekonomiczno – rabunkowy: to przyczyna prawie co czwartego zabójstwa. Cel działania takiej osoby jest często mocno sprecyzowany. Taki sprawca może posiadać silny uraz ze swojej przeszłości, nierzadko został wychowany w patologicznych warunkach.
Motyw zemsty: jedna z najczęstszych przyczyń zabójstw. W Polsce rocznie to około 250 – 350 przypadków. Zazwyczaj można tutaj zaliczyć długotrwałe rodzinne konflikty, znęcanie psychiczne i fizyczne, a także wykorzystywanie seksualne. Po latach odczuwania silnego cierpienia osoba podejmuje radykalną decyzję – morderstwo.
Urojenie: najmniej liczna grupa zabójców. Dorastali w dobrych rodzinnych i materialnych warunkach. Zbrodni dokonują na skutek zaburzeń funkcji poznawczych, głównie omamów i urojeń. Nie są agresywni, natomiast przebywając z innymi osobami mogą przejawiać wrogość i podejrzliwość.
Poczucie zagrożenia/brak jednoznacznie określonego motywu: tacy przestępcy w przeciwieństwie do innych nie są agresywni i wybuchowi. W momencie nieoczekiwanego zagrożenia reagują w sposób niekontrolowany, przez co dochodzi do tragedii. Należy uwzględnić, że celem nie jest pozbawienie życia, lecz na przykład odreagowanie silnych emocji związanych z zaistniałą sytuacją.
Seryjność: sprawca dokonuje więcej niż jednego zabójstwa. Charakterystyczne jest występowanie okresów przerw pomiędzy zdarzeniami, które mogą trwać nawet przez kilka lat. Taki człowiek często cechuje się m.in. patologiczną żądzą całkowitego zapanowania nad ofiarą, brutalnością.
Na zlecenie: zabójcy zostają wynajęci w zamian za otrzymanie ustalonej, zwykle bardzo dużej kwoty pieniężnej.
Największą wykrywalność (99,4%) mają przestępstwa, w których sprawca i ofiara są ze sobą spokrewnione.
W Polsce pozbawienie wolności za dokonanie zabójstwa system karny wyznacza do 10 lat, od 12 do 25 lat bądź dożywocie.
Źródło:
Motywy opracowane przez J.K. Gierowskiego